Iedereen wil een nageeflijk paard. Er zijn nogal wat voorwaarden die aanwezig moeten zijn voordat een paard kán nageven. Eén van die voorwaarden is dat het paard in balans en evenwicht moet lopen. We weten allemaal wel dat een paard 'niet op de voorhand mag lopen' maar vaak wordt vergeten dat eerst het evenwicht op links en rechts gelijk moet zijn op een rechte lijn.
Om een paard tussen twee teugels te rijden is verbinding nodig, contact met de mond van je paard van waaruit je de energie controleert die het been erin rijdt. Zonder contact zou immers alle energie er aan de voorkant uitlopen. Zie je teugels als een poortje van twee teugels waar je paard tussen moet lopen. Elk paard heeft een natuurlijke scheefheid en het is zaak dat je erachter komt hoe jouw paard in elkaar steekt. Als je dat weet, kun je er ook makkelijker op inspelen in het rijden. Is het paard op één kant sterk en op de andere kant heel licht, bekijk je paard dan als een weegschaal waarin de sterkte kant van je paard het schaaltje is dat het meeste doorhangt op de weegschaal. Het teveel aan gewicht moet je overhevelen naar het andere schaaltje (de andere teugel). Dat kun je doen door bijvoorbeeld van de sterke kant af te wijken. Voorbeeld: links sterk, rechts los. Je wijkt van je linkerbeen af naar je rechter teugel (het te lichte schaaltje).
Als je op een volte werkt pas dan op dat het paard zich niet mag verbuigen naar de losse kant (in het voorbeeld: rechtsom). Het lijkt of het paard nageeft maar vaak wordt de buitenkant veel te sterk. Dus als de sterke kant buiten zit: weinig buiging en zelfs wat contra buiging. Als de sterke kant binnenteugel is (in het voorbeeld: linksom), wél laten buigen met de buitenteugel (de losse) er aan (het gewicht moet ernaar toe kunnen).
Pas als het evenwicht links en rechts er is, kun je werken aan het evenwicht verplaatsen naar het achterbeen. Je hebt er niets aan om een scheef paard terug te plaatsen op het achterbeen.
Auteur: Liesbeth Russel
