Niet al mijn lesklanten rijden wedstrijden en dat hoeft ook helemaal niet want het gaat om het plezier hebben met je paard en dat is niet gerelateerd aan (succesvol) wedstrijd rijden. Ilse Vandijck (foto rechts) lest nu ruim een half jaar bij mij op haar paard Verrocchio. Ook dochter Eva rijdt regelatig in de les. Hieronder vertelt Ilse over haar paard en over de lessen.
'Paarden zijn de meest elegante dieren die er bestaan. Ze zijn boeiend en mysterieus. Ze trekken mij enorm aan en tegelijkertijd imponeren ze mij met hun grote gracieuze lijven. Ze zijn in mijn leven gekomen door de vastberadenheid van mijn dochter Eva, die absoluut wilde leren paardrijden. Dus, toen ze op 8-jarige leeftijd rijlessen ging volgen, begeleidde ik haar trouw. Ik hielp haar graag met het roskammen en opzadelen. Het was een uitdaging om met deze grote en sterke dieren om te gaan. Ik ondervond dat ik mij na een managebezoek telkens zeer energiek voelde, alsof ik telkens een beetje energie van de paarden mee kreeg naar huis. Zo ben ik ook gestart met paardrijden.
Ik ben een absolute beginner met paarden, in die zin dat ik niet met ze opgegroeid ben of ooit als kind gereden heb. Ik ben pas op 41-jarige leeftijd gestart met paardrijden. Ik vond het heerlijk om te doen en stilletjes droomde ik er wel van om zelf een paardje te hebben. Dus toen er in de zomer van 2012 één op mijn pad kwam, heb ik het zonder veel na te denken gekocht.
Niet echt wetend waar ik aan begon, maar met de vastberadenheid om er voor te gaan werd ik eigenaar van Verrocchio, een 11-jarige merrie. Ik was tegelijk enthousiast en bang…
De winter van 2012 was heel koud en het sneeuwde van december tot februari. Omdat ik enkel over een buitenpiste beschikte was er van buiten rijden weinig sprake. Ik vond dat niet zo erg omdat ik van de gelegenheid gebruik wilde maken om mijn paard beter te leren kennen en te werken aan onze relatie. Ik zag haar dagelijks en zelfs toen het sneeuwde, liet ik haar vrij in de piste om wat te bewegen. Toen de tijd van rijden in april weer op gang kwam, stelde ik vast dat ik bang was op haar rug. Ze ging zo snel dat ik steeds het gevoel kreeg dat zij mij reed in plaats van ik haar. En ik durfde er niet meer op…. De mensen rondom mij vonden haar geen beginnerspaard en bovendien een onbeleefde en dominante merrie. Even heb ik op het punt gestaan om haar opnieuw te verkopen maar iets hield me tegen. In mijn eigen ogen was ze niet dominant en onbeleefd maar eerder nerveus en onzeker..En ik voelde vanaf het eerste moment iets voor haar, iets wat ik moeilijk onder woorden kan brengen. Omdat ik er alleen voorstond modderde ik maar wat aan. Gelukkig zijn er toen de juiste mensen op mijn pad gekomen. Ik leerde Liesbeth kennen en sinds dat moment heb ik grote sprongen voorwaarts gemaakt !
Liesbeth leert mij dat paardrijden eigenlijk een soort dans is waarbij de ruiter leidt. Bij deze dans is tempocontrole, richting en houding erg belangrijk. Het is absoluut nodig dat je erover waakt dat het tempo ten allen tijde van jou is. Het is net zo fout om je paard toe te laten sneller te gaan dan jij wil, als dat het fout is wanneer je uit alle macht benen moet geven om het vooruit te laten gaan. Liesbeth heeft hier gepaste technieken en oefeningen voor en nu is het rijden een echt plezier voor mij !
Ik kijk elke week enorm uit naar mijn lesuur met Liesbeth. Ik heb nog veel te leren maar ik geniet van elke stap ! En ik vind het echt knap van Liesbeth, want zij kan precies zien of het tempo al dan niet van mij is.
Ook heb ik geleerd dat paardrijden veel met de omgeving en de gevoelens van de ruiter te maken heeft. Een paard scant de omgeving en voelt haarfijn aan hoe je in je vel zit en reageert daarop. Zo komt het dat het rijden prima is lukt wanneer jij je goed en zeker voelt en minder geslaagd als jij bang, moe, boos, verdrietig of onzeker bent. Mijn dochter Eva rijdt vlotter en is kordater dan ik en dat merk je aan Verrocchio. Het paard voelt dat Eva “de dans” beter leidt….En leiderschap is wat een paard nodig heeft.
Ik ben een recreatieve ruiter en mijn focus ligt dus op ontspanning en genot. Ik wil graag verfijnd leren rijden en op gevoel, zodat het simpel lijkt voor de toeschouwer. Ik wil helemaal afgesteld raken op mijn paard en vice versa. Waar ik vooral naar streef is dat mijn paard graag bij mij is en met plezier voor mij wil werken. Ik wil graag beste maatjes zijn met Verrocchio en inzicht krijgen in de signalen die mijn paard mij geeft. Op termijn wil ik ook graag buitenritten maken en in grondwerk zie ik ook wel iets.
Met een goed doel voor ogen word je tien keer sterker ! En voor mij bestaat “paardengeluk” niet uit grote dingen bereiken, maar kleine dingen waarderen !'
Ilse
